IJzer, kobalt, koper, mangaan en zink zijn mineralen die 'spoorelementen' worden genoemd, omdat het lichaam ze maar in kleine hoeveelheden nodig heeft. Ze zijn echter wel onontbeerlijk voor het goed functioneren van het menselijk lichaam en behoren daarmee tot de essentiële voedingsstoffen. Van een aantal andere stoffen die in zeer kleine hoeveelheden worden opgenomen is wel bekend dat zij essentieel zijn voor dieren, maar niet of zij dat ook zijn voor de mens. Zij worden dan ook (nog) niet tot de spoorelelementen gerekend. Het gaat hier om aluminium, arseen, borium, nikkel, silicium, tin en vanadium.

Ook fluor rekent men officieel niet tot de spoorelementen, omdat niet vast staat dat het aanwezig zijn van deze stof in de voeding essentieel is voor het voortbestaan. Fluor heeft wel een gunstige invloed op de ontwikkeling en sterkte van het gebit en het gebeente, en het beschermt tegen tandbederf. Cobalt is een onderdeel van vitamine B-12 en is als zodanig essentieel voor de mens. Onbekend is of cobalt op zichzelf ook essentiële voedingsfuncties heeft

IJzer dient voor de vorming van het bloed, de rode bloedlichaampjes bevatten ijzer. Behalve in groenten komt ijzer voor in bruinbrood en andere graanproducten, en in peulvruchten, noten, vlees (vooral lever en nier) en . appelstroop. Het licaam springt heel zuinig met zijn ijzer om. Daarom hoeft er met de voeding, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, relatief weinig ijzer te worden opgenomen. Vrouwen hebben zo'n 12 milligram per dag nodig, mannen iets minder, namelijk 10 milligram. Bij een tekort aan ijzer ontstaat bloedarmoede. Zwangere vrouwen moeten meer ijzer binnenkrijgen, omdat de baby anders te weinig reserve-ijzer meekrijgt. Hun behoefte ligt op ongeveer 15 milligram per dag.